We nodigen je graag uit voor Performing Sovereignty, een onvergetelijke performance avond op vrijdag 21 juni en tentoonstelling op 22 juni. Performing Sovereignty brengt het werk van vier uitzonderlijke internationale kunstenaars samen: Rachel Monosov, Buhlebezwe Siwani, Göksu Kunak en Johannes Büttner. Performing Sovereignty is gecureerd door Suzanne Wallinga, in gesprek met Peter van den Hoogen.
PROGRAMMA:
Vrijdag, 21 juni: Performance night, deuren open 19:00, start 19:30 - 22:00
Entree 8 euro inclusief een drankje
Zaterdag, 22 juni: Tentoonstelling, 14:00 - 18:00
Gratis entree, extra performance Rachel Monosov om 16:00
Performing Sovereignty presenteert het werk van vier kunstenaars die in hun werk de complexiteit van macht, identiteit en het onderhandelen over ruimte onderzoeken. Elke performance biedt een uniek perspectief en nodigt het publiek uit om na te denken over hun eigen relaties met autoriteit en autonomie. In hun werk verkennen de kunstenaars de complexiteit van lichamen, identiteit en territorium door middel van performance en verschillende persoonlijke perspectieven. De kunstenaars putten uit hun verschillende achtergronden en voorouderlijke geschiedenissen en verweven persoonlijke en collectieve verhalen in hun verkenning van soevereiniteit. Op die manier bieden ze diepgaande reflecties over de relatie tussen lichaam en natiestaat en de connecties tussen land en identiteit. De kunstenaars nodigen ons uit om na te denken over hoe we ons verhouden tot ons lichaam, ons land en onze geschiedenis, en hoe deze aspecten ons collectieve verhaal vormgeven. Elke kunstenaar presenteert een unieke verkenning van persoonlijke, culturele en politieke thema's — van spirituele reinigingsrituelen tot geopolitieke machtsstrijd, herinneringen aan het Turkije van de jaren 80 en 90 en het concept van soevereine individuen. Op zaterdag kun je een tentoonstelling van de sporen van de performances bezoeken, met een extra activatie van het werk van Rachel Monosov om 16:00.
Göksu Kunak's AN(A)KARA neemt je mee naar een gedegenereerde utopie, een reis naar een samenleving tussen tijden - met alle verliezen van dien. AN(A)KARA onderzoekt het laatmodernisme in Turkije, met speciale aandacht voor Ankara, en is geïnspireerd door nationalistische symbolen en satire. Deze sci-fi tv-variétéshow verkent de late moderniteit van Turkije, met speciale aandacht voor Ankara en de lichamen van neoliberale tv-hosts als instrumenten voor nationalistische propaganda. AN(A)KARA onthult de samenleving en de ervaring van verlies van een moslimkind uit de jaren tachtig en negentig. Tegelijk verkent Kunak het concept ‘kısmet’ in relatie tot westers-modernistische symboliek, waardoor de grenzen tussen oost en west vervagen.
In AN(A)KARA komen herinneringen en verwarringen van een moslimkind naar voren als stemmen en objecten uit het verleden van de jaren 1980 en 1990. De performance biedt een overzicht van deze kenmerkende periode van Turkije, en adresseert tegelijkertijd clichés, conflicten tussen Oost en West, en voortdurende (zelf-)censuur. De kunstenaar vervangt het ideaal van de NIEUWE MAN door shapewear. De titel AN(A)KARA speelt met ‘Ankara’ en ‘anakara’ (moederland). Kunak reflecteert op de impact van neoliberaal jargon in nieuws en advertenties, en doorbreekt de timing van Turkse ochtendshows om een poëtische dimensie te creëren. De langzame, gefragmenteerde structuur van het stuk rekt de tijd op, om op die manier oriëntalistische opvattingen over het Midden-Oosten uit te dagen. Verwijzingen naar iconen als Zeki Müren, Bülent Ersoy en de vrouw van premier Turgut Özal, benadrukken de politieke geschiedenis van Turkije.
Rachel Monosov put uit autobiografische referenties en reflecteert op haar persoonlijke geschiedenis. Het lichaam speelt vaak een centrale rol in haar werk. Ze creëert ruimtelijke choreografieën met herinneringen gevormd door discipline, geweld en machtsstructuren. Haar opvoeding tijdens een regimewisseling, gevolgd door immigratie en een latere verhuizing naar een nieuw continent, vormt haar focus op de relatie tussen het lichaam en de natiestaat. In Dead Earth, A Place of No Escape verkent Monosov de geopolitieke machtsstrijd door controle over land en hulpbronnen, nationaal of raciaal gescheiden arbeid en de manipulatie van ruïnes. Deze installatie, geactiveerd door performances, werd ontwikkeld met performers Camilla Brogaard, Rachell Bo Clark en operazangeres Julia Shelkovskaia.
Hoewel er verwijzingen zijn naar opera, legt Monosov de nadruk op de performativiteit van lichamen in de openbare ruimte. Gehoorzame onderdanen verrichten zware arbeid met glazen harken in een absurde situatie, waarbij hun inspanningen vruchteloos lijken. Het bos verhult hun schuldgevoel en zuivert het verlies. Het cultiveren van land symboliseert verbondenheid, maar de fragiele harken maken hun werk zinloos, als een statement tegen de status quo. Dead Earth, A Place of No Escape balanceert tussen passiviteit en actie, heroverweegt eigendomskwesties en de verantwoordelijkheid van de kijker. Monosovs gedichten, getoond op het boventitelscherm, vormen een persoonlijk en gevoelig gebaar van solidariteit.
Buhlebezwe Siwani's Inhlambuluko is een performance die draait om reinigingsceremonies die ruimtes en het lichaam helen en openen. De performance maakt gebruik van geneeskrachtige planten en geluid en is bedoeld als een meditatie die geworteld is in het op een tedere manier omgaan met het lichaam en de fysieke ruimte, waardoor men zich kan openstellen en voorouderlijk en spiritueel kwetsbaar kan zijn. Deze performance is een meditatie op de eigen afkomst, waarbij helende methodes worden gebruikt om te bewegen tussen het verleden en het heden in een spiritueel en cognitief landschap. Door het samenspel van projecties en schaduwen in de video creëert de performance een visuele en symbolische link tussen verschillende bestaansniveaus. Deze dienen als metaforen voor de onderlinge verbondenheid van verleden, heden en toekomst en nodigen toeschouwers uit na te denken over de vloeibaarheid van tijd en de blijvende waarde van voorouderlijke wijsheid en genezing die we vandaag de dag nodig hebben in ons leven.
Als performer, maker van ruimtelijke installaties, muzikant en videokunstenaar staat Johannes Büttner bekend om zijn vermogen om maatschappelijke kwesties te belichten en te onderzoeken, en zijn nieuwste project is daarop geen uitzondering. Johannes nodigt ons uit in de wereld van deze zogenaamde ‘soevereinen’, degenen die zich buiten de autoriteit van de staat plaatsen en hun eigen regels en wetten volgen. In een video die hij speciaal voor Time Crystals heeft ontwikkeld, verkent de kunstenaar een ‘terra nullius’ (staatloze) regio tussen Servië en Kroatië. Daar volgt hij een groep mensen uit alle hoeken van de wereld die proberen een anarcho-kapitalistische staat op te richten. In deze staat worden diensten zoals politie en onderwijs geprivatiseerd en ligt de macht bij de economisch sterksten. In plaats van te vertrouwen op instituten en bureaucratie, worden de markt en blockchaintechnologie gezien als structurerend voor de samenleving en om orde te scheppen. In meerdere expedities verkent Johannes hun argumenten en overtuigingen, die een breed scala aan ideologieën en motivaties kunnen omvatten. Door de kolonisten te bezoeken, werpt Büttner licht op deze avant-gardistische ideeën aan de rand van de samenleving. Terra Nullius omvat, naast een video, een installatie met sculpturen van woonkamerkasten, luxe horloges en magnetrons die reageren op cryptocurrency Ethereum en medische zuurstofvoorraden.
Time Crystals 2: Performing Sovereignty is een productie van Surreal Projects, met ondersteuning van het Mondriaan Fonds, het Amsterdams Fonds voor de Kunst en het Cultuurfonds.
We are excited to invite you to Performing Sovereignty—an unforgettable event featuring a performance evening on Friday, June 21, and an exhibition on Saturday, June 22. Performing Sovereignty presents the work of four exceptional artists: Rachel Monosov, Buhlebezwe Siwani, Göksu Kunak, and Johannes Büttner. Performing Sovereignty is curated by Suzanne Wallinga, in conversation with Peter van den Hoogen.
PROGRAM:
Friday, 21 June: Performance night, doors open 7PM, start 7:30PM - 10PM
Entrance 8 euros including one drink
Saturday, 22 June: Exhibition 2PM - 6PM
Free entrance, extra performance Rachel Monosov at 4PM
Performing Sovereignty presents the work of four artists who delve into the complexities of power, identity, and the negotiation of space through their work. Each performance offers a unique perspective, inviting audience members to reflect on their own relationships with authority and autonomy. In their work, the artists explore the complexity of bodies, identity and territory through performance and different personal perspectives. The artists draw upon their diverse backgrounds and ancestral histories, weaving personal and collective narratives into their exploration of sovereignty. In doing so, they offer profound reflections on the relationship between body and nation-state, and the connections between land and identity. The artists invite us to consider how we relate to our bodies, our land and our history, and how these aspects shape our collective narrative. Each artist presents a unique exploration of personal, cultural, and political themes—from spiritual cleansing rituals to geopolitical power struggles, memories of 1980s and 1990s Turkey, and the concept of sovereign individuals. On Saturday, visit the exhibition to see the traces of these powerful performances. Additionally, don't miss the special activation of Rachel Monosov's work at 4PM.
Buhlebezwe Siwani’s Inhlambuluko is a performance centered around cleansing ceremonies that heal and open up spaces and the body. Using medicinal plants and sound, the performance is meant to be a meditation rooted in the way of negotiating the body and one’s physical space in a tender way, allowing oneself to open up and be ancestrally and spiritually vulnerable. This performance is a meditation on one's own ancestry using healing methodologies to move between the past and present in a spiritual and cognitive landscape. Through the interplay of projections and shadows in the video, the performance creates a visual and symbolic link between different planes of existence. These serve as metaphors for the interconnectedness of past, present, and future, inviting viewers to contemplate the fluidity of time and the enduring resonance of ancestral wisdom and healing that is needed in our lives today.
Rachel Monosov draws on autobiographical references and reflects on her personal history. The body often plays a central role in her work. She creates spatial choreographies with memories shaped by discipline, violence and power structures. Her upbringing during a regime change, followed by immigration and a later move to a new continent, shapes her focus on the relationship between the body and the nation-state. In Dead Earth, A Place of No Escape, Monosov explores geopolitical power struggles through control of land and resources, nationally or racially segregated labor and the manipulation of ruins. This installation, activated by performances, was developed with performers Camilla Brogaard, Rachell Bo Clark and opera singer Julia Shelkovskaia.
Although there are references to opera, Monosov emphasizes the performativity of bodies in public space. Obedient subjects perform hard labor with glass rakes in an absurd situation, where their efforts seem fruitless. The forest conceals their guilt and purifies loss. Cultivating land symbolizes connectedness, but the fragile rakes render their work meaningless, as a statement against the status quo. Dead Earth, A Place of No Escape balances between passivity and action, reconsidering issues of ownership and viewer responsibility. Monosov’s poems, shown on the top title screen, are a personal and sensitive gesture of solidarity.
Göksu Kunak's AN(A)KARA takes you into a dystopian utopia, exploring a society caught between eras, marked by its losses. This sci-fi TV variety show delves into late modernism in Turkey, with a special focus on Ankara, using nationalist symbols and satire. AN(A)KARA examines the role of neoliberal TV hosts as tools of nationalist propaganda and reveals the societal experience and loss of a Muslim child from the 1980s and 1990s. Kunak also explores the concept of ‘kısmet’ in relation to Western-modernist symbolism, blurring the lines between East and West.
In AN(A)KARA, memories and confusions of a Muslim child from the 1980s and 1990s resurface through voices and objects from the past. The performance provides an overview of this distinctive period in Turkey, addressing clichés, East-West conflicts, and ongoing (self-)censorship. The artist replaces the ideal of the NEW MAN with shapewear, symbolizing the shifts in societal expectations. The title AN(A)KARA plays on the words ‘Ankara’ and ‘anakara’ (motherland). Kunak reflects on the impact of neoliberal jargon in news and advertisements, breaking through the rigid timing of Turkish morning shows to create a poetic dimension. The slow, fragmented structure presents a time warp, challenging Orientalist views of the Middle East. References to icons such as Zeki Müren, Bülent Ersoy, and the wife of Prime Minister Turgut Özal highlight significant moments in Turkey's political history.
As a performer, creator of spatial installations, musician, and video artist, Johannes Büttner is known for his ability to shed light on and explore societal issues, and his latest project is no exception. In this work, the artist embarks on an adventurous journey to meet those who embody sovereignty. Between Serbia and Croatia, in a land declared ‘terra nullius’ (stateless), his protagonists strive to defy local authorities and establish settlements. Their goal? An anarcho-capitalist state where institutions like the police, judiciary, and education are privatized, and economic power reigns supreme. Instead of relying on institutions and bureaucracy, the market and blockchain technology are seen as structuring society and creating order. In multiple expeditions, Johannes explores their arguments and beliefs, which can encompass a wide range of ideologies and motivations. By visiting the settlers, the artist sheds light on these avant-garde ideas at society’s edge. In addition to a video, Terra Nullius includes an installation with sculptures of living room cabinets, luxury watches and microwaves that respond to cryptocurrency Ethereum and medical oxygen supplies. With this work, created especially for Time Crystals, Büttner delves into themes of sovereignty, individuality, and community. The video is filmed by Johannes i.c.w. Fritz Engenwirth and edited by the artist i.c.w. Ginés Olivares.
Time Crystals 2: Performing Sovereignty is curated by Suzanne Wallinga, in conversation with Peter van den Hoogen and is a Surreal Projects production, with support from the Mondriaan Fund, Amsterdam Fund for the Arts, and Culture Fund.
